Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Για ποια διαβούλευση μιλάνε;


Με το νέο σχολείο της Διαμαντοπούλου και της Πράντζου, οι μαθητές ξεκινάνε πορεία προς ...άλλα μέρη, άλλες πατρίδες...

Τρεις μέρες ανάστατοι γονείς και εκπαιδευτικοί σ’ όλη τη χώρα για το κλείσιμο σχολείων που σε ορισμένες περιπτώσεις –όπως στο νομό Καρδίτσας- πρόκειται για ένα πραγματικό σάρωμα, όπου η κατάργηση σχολείων φτάνει στο 45% όσων λειτουργούν φέτος.

Ο «νέος χάρτης» των σχολείων είναι πια γνωστός. Οι αλλαγές που πιθανόν να γίνουν πάνω στα αποφασισμένα είναι ελάχιστες έως… καμιά! Το ίδιο ακριβώς συνέβη πριν ένα χρόνο με τον αυτοδιοικητικό «Καλλικράτη». Νύχτα τον περάσανε και εκείνον χωρίς να λάβουν υπόψη τους καμιά πρόταση από τους αιρετούς και τους πολίτες, έτσι γίνεται και τώρα με την περίπτωση του σχολικού «Καλλικράτη».

Αυτό που χαρακτηρίζει τις συγκεκριμένες αποφάσεις είναι η ανοησία και η προχειρότητα με την οποία σχεδίασαν επί χάρτου κάποιοι ημέτεροι τεχνοκράτες και φιλόδοξοι διευθυντάδες, είτε στα γραφεία της κρατικής περιφέρειας εκπαίδευσης είτε στο ίδιο το υπουργείο Παιδείας.

Τι και αν ρωτήσανε τους δήμους, τους εκπαιδευτικούς και τις τοπικές διευθύνσεις εκπαίδευσης… Καμιά πρότασή τους δεν έλαβαν υπόψη. Απεναντίας, στις τελικές τους αποφάσεις, έτσι όπως τις ανακοίνωσαν το σαββατοκύριακο, δεν έλαβαν καν υπόψη τους ούτε τα κριτήρια που οι ίδιοι έβαλαν για το ποια σχολεία συγχωνεύονται και ποια καταργούνται.

Μας έχει συνηθίσει αυτή η κυβέρνηση σε μεγάλα λόγια που ποτέ της δεν εφαρμόζει, αφού απλούστατα δεν τα εννοεί. Η «διαβούλευση» είναι η νέα χαριτωμενιά του «νέου ΠΑΣΟΚ», της εποχής Γιωργάκη. Η διαβούλευση, λοιπόν, είναι μια καραμέλα που μας δώσανε να τη γλείφουμε, να ξεχνιόμαστε από τη γλυκάδα, και να μην βλέπουμε τι μας περνάνε μέσα στο ζαβλάκωμά μας.

Η πολυδιαφημισμένη διαβούλευση για τα σχολεία και την «νέα παιδεία», όπου θα είναι «πρώτα ο μαθητής», στην ουσία δεν έγινε ποτέ. Και από το «πρώτα ο μαθητής» βλέπουμε ξαφνικά το μαθητή και την παιδεία να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, χάριν της «σφιχτής οικονομικής πολιτικής» που επιβάλλει το Μνημόνιο και τα έξωθεν αφεντικά μας, που ελέω κυβέρνησης ΓΑΠ, στρογγυλοκάθισαν στο σβέρκο μας.

Στην πραγματικότητα, με τις αποφάσεις για το «νέο σχολείο» επιδιώκουν τη μεταφορά των εξόδων λειτουργίας των σχολείων στους δήμους, από τους οποίους θα μετακυλήσουν στους ίδιους τους γονείς, είτε άμεσα είτε μέσω αυξήσεως της δημοτικής φορολογίας και των τελών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου