ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ που ουσιαστικά έχει συντελεστεί, αφού η πολιτική του Μνημονίου εξασφάλισε το αποτέλεσμα και επιτάχυνε τις διαδικασίες, αναζητούνται αερόσακοι ώστε να αποφευχθεί το μοιραίο όχι τόσο για εμάς, όσο για τα συμφέροντα των πιστωτών μας. Μείζον θέμα ασφαλώς. Θέμα που μας υποχρεώνει όλους να αναρωτηθούμε τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Πώς παίρνουμε την ευθύνη διαχείρισης της κρίσης και τι κάνουμε για να βγούμε από αυτήν το ταχύτερο δυνατόν.
ΑΠΟ ΕΔΩ αρχίζουν τα δύσκολα για όλους, και ειδικά στον χώρο της αριστεράς, που ναι μεν έχει δικαίωμα διά να ομιλεί, αφού είχε προβλέψει την καταστροφική πορεία των επιλογών Παπανδρέου, αλλά δεν μπορεί να βρει ακόμα την αφετηρία του δρομολογίου εξόδου από την κρίση. Και δεν μπορεί, διότι δεν έχει το δάσος μπροστά από το δένδρο, δηλαδή τη ρεαλιστική εικόνα της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας στην Ελλάδα. Δεν έχει μελετήσει σοβαρά την έκταση και το βάθος της κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής μετά από 30 χρόνια διαλυτικής δράσης από το πελατειακό πολιτικό σύστημα.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, και όχι μόνο η ελληνική, οφείλει να δει χωρίς ταμπού την κοινωνική κρίση και να πείσει τους πολίτες πως αυτά που προτείνει είναι βιώσιμα και λυτρωτικά για τη ζωή τους και το μέλλον τους. Οφείλει να πάει όσο πίσω χρειάζεται, για να τους συναντήσει, να αντλήσει νέες δυνάμεις και να πορευτεί μαζί τους αποδεχόμενη τον διαρκή έλεγχο της κοινωνίας. Είναι παράδοξο η δικαιωμένη αριστερά στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στη Γαλλία, εκεί όπου δηλαδή υπάρχουν αριστερές πολιτικές δυνάμεις και μεγάλα κοινωνικά κινήματα, να συρρικνώνεται και να επιβιώνουν οι πολιτικές δυνάμεις που ευθύνονται για την κρίση. Απαιτείται απάντηση.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ οι συνθήκες είναι καλύτερες, αλλά αυτό δεν αρκεί για τις ζητούμενες υπερβάσεις αν μεγάλα τμήματα αυτής της αριστεράς δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός αυτοκτόνησε αποτυχημένος και ότι τώρα οφείλουν να ασχοληθούν με την κοινωνική πραγματικότητα στις νέες συνθήκες, με πολιτική σεμνότητα και ενωτική διάθεση, αντί για το θρησκευτικού χαρακτήρα πάθος υπεράσπισης διαφόρων δογμάτων.
ΚΑΠΟΙΟΙ νομίζουν ότι με μονοψήφια (ή και ακόμα παρακάτω) ποσοστά πολιτικής επιρροής, που σε μεγάλο βαθμό είναι εισπράξεις διαμαρτυρίας για τη μαχητική υπεράσπιση των πληττομένων κοινωνικών ομάδων, μπορούν αύριο ή μεθαύριο να βρεθούν καβάλα στην εξουσία!!! Και αν το ευρωπαϊκό περιβάλλον δεν επιτρέπει τέτοια όνειρα, το αλλάζουν υποστηρίζοντας πως η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στη δραχμή είναι ικανή συνθήκη εκτίναξης της πολιτικής επιρροής των ιδεών τους. Ούτε την επιφύλαξη για ένα πείραμα που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο δεν κρατάνε. Φοβάμαι -επίσης- πως δεν νιώθουν το βάρος της άποψης, ως κόστος πάνω στις πλάτες των πολιτών που τρομάζουν από την πορεία στο άγνωστο.
ΘΑ ΤΑ ΔΕΧΟΜΟΥΝ όλα αυτά έτσι, και με το ρίσκο που εμπεριέχουν, αν όλοι αυτοί και συνολικά η αριστερά με έπειθε πως γνωρίζει τις πραγματικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, αν ξέρει πώς και πού θα βρει δυνάμεις και πρωταγωνιστές που θα την αναδιατάξουν αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου. Φοβάμαι πως αρκετοί, όχι μόνο δεν γνωρίζουν, αλλά ούτε και ενδιαφέρονται να μάθουν. Ο κόσμος δεν ζητάει σοσιαλισμό αύριο. Ούτε και πίστεψε τότε τον Ανδρέα, που στις 18 του μήνα θα τον εγκαθίδρυε. Ο κόσμος θέλει βήμα - βήμα να λύνεις τα προβλήματά του και χέρι – χέρι θα σε ακολουθεί σε όλες τις μεταρρυθμίσεις προς τον σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, εφόσον τον βλέπει και τον εγκρίνει στην πράξη.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ η συνέντευξη στην “Ελευθεροτυπία” (την Τρίτη) της γερουσιαστού Λάουρα Μοντέρο, που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών στην παθούσα από το ΔΝΤ Αργεντινή. «Η Ελλάδα -είπε- πρέπει να στραφεί στον εαυτό της και να κοιτάξει πώς μπορεί να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητές της. Πρέπει ν' αποκτήσει ανταγωνιστική οικονομία. Είσαστε μια χώρα που έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές. Έχει γεωργία, έχει μεταλλεύματα, μπορεί να εκμεταλλευτεί τους πόρους της για την παραγωγή ενέργειας. Ζείτε σε μια περιοχή με στρατηγική θέση· εκμεταλλευτείτε τις υλικοτεχνικές σας υποδομές.
Εμείς, όταν συνέβη αυτό στην Αργεντινή, θελήσαμε να εκμεταλλευθούμε τα πλεονεκτήματά μας. Είχαμε γεωργία, αλλά σήμερα είμαστε ο υπ' αριθμόν ένα παραγωγός σόγιας στον κόσμο. Βελτιώσαμε τις παραγωγές μας στο κρέας, προωθήσαμε την αγροτοβιομηχανία μας. Αυξήσαμε τις εξαγωγές μας στη γεωργία στο 50%, κοιτάξαμε τη βιομηχανία μας. Δεν τα λύσαμε όλα, αλλά σήμερα είμαστε σαφώς καλύτερα».
ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ όμως ανταγωνιστική οικονομία, από αύριο κιόλας, αν θεωρείς τον ιδιωτικό τομέα αμαρτωλό και την επιχειρηματικότητα σατανική εφεύρεση; Έχεις τα κότσια να ορίσεις τους κανόνες του παιχνιδιού προς όφελος όλης της κοινωνίας; Προχωράς. Δεν έχεις; Κάθεσαι στην κερκίδα να φωνάζεις όσο θες.
ΑΠΟ ΕΔΩ αρχίζουν τα δύσκολα για όλους, και ειδικά στον χώρο της αριστεράς, που ναι μεν έχει δικαίωμα διά να ομιλεί, αφού είχε προβλέψει την καταστροφική πορεία των επιλογών Παπανδρέου, αλλά δεν μπορεί να βρει ακόμα την αφετηρία του δρομολογίου εξόδου από την κρίση. Και δεν μπορεί, διότι δεν έχει το δάσος μπροστά από το δένδρο, δηλαδή τη ρεαλιστική εικόνα της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας στην Ελλάδα. Δεν έχει μελετήσει σοβαρά την έκταση και το βάθος της κοινωνικής και οικονομικής καταστροφής μετά από 30 χρόνια διαλυτικής δράσης από το πελατειακό πολιτικό σύστημα.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, και όχι μόνο η ελληνική, οφείλει να δει χωρίς ταμπού την κοινωνική κρίση και να πείσει τους πολίτες πως αυτά που προτείνει είναι βιώσιμα και λυτρωτικά για τη ζωή τους και το μέλλον τους. Οφείλει να πάει όσο πίσω χρειάζεται, για να τους συναντήσει, να αντλήσει νέες δυνάμεις και να πορευτεί μαζί τους αποδεχόμενη τον διαρκή έλεγχο της κοινωνίας. Είναι παράδοξο η δικαιωμένη αριστερά στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στη Γαλλία, εκεί όπου δηλαδή υπάρχουν αριστερές πολιτικές δυνάμεις και μεγάλα κοινωνικά κινήματα, να συρρικνώνεται και να επιβιώνουν οι πολιτικές δυνάμεις που ευθύνονται για την κρίση. Απαιτείται απάντηση.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ οι συνθήκες είναι καλύτερες, αλλά αυτό δεν αρκεί για τις ζητούμενες υπερβάσεις αν μεγάλα τμήματα αυτής της αριστεράς δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός αυτοκτόνησε αποτυχημένος και ότι τώρα οφείλουν να ασχοληθούν με την κοινωνική πραγματικότητα στις νέες συνθήκες, με πολιτική σεμνότητα και ενωτική διάθεση, αντί για το θρησκευτικού χαρακτήρα πάθος υπεράσπισης διαφόρων δογμάτων.
ΚΑΠΟΙΟΙ νομίζουν ότι με μονοψήφια (ή και ακόμα παρακάτω) ποσοστά πολιτικής επιρροής, που σε μεγάλο βαθμό είναι εισπράξεις διαμαρτυρίας για τη μαχητική υπεράσπιση των πληττομένων κοινωνικών ομάδων, μπορούν αύριο ή μεθαύριο να βρεθούν καβάλα στην εξουσία!!! Και αν το ευρωπαϊκό περιβάλλον δεν επιτρέπει τέτοια όνειρα, το αλλάζουν υποστηρίζοντας πως η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στη δραχμή είναι ικανή συνθήκη εκτίναξης της πολιτικής επιρροής των ιδεών τους. Ούτε την επιφύλαξη για ένα πείραμα που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο δεν κρατάνε. Φοβάμαι -επίσης- πως δεν νιώθουν το βάρος της άποψης, ως κόστος πάνω στις πλάτες των πολιτών που τρομάζουν από την πορεία στο άγνωστο.
ΘΑ ΤΑ ΔΕΧΟΜΟΥΝ όλα αυτά έτσι, και με το ρίσκο που εμπεριέχουν, αν όλοι αυτοί και συνολικά η αριστερά με έπειθε πως γνωρίζει τις πραγματικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, αν ξέρει πώς και πού θα βρει δυνάμεις και πρωταγωνιστές που θα την αναδιατάξουν αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου. Φοβάμαι πως αρκετοί, όχι μόνο δεν γνωρίζουν, αλλά ούτε και ενδιαφέρονται να μάθουν. Ο κόσμος δεν ζητάει σοσιαλισμό αύριο. Ούτε και πίστεψε τότε τον Ανδρέα, που στις 18 του μήνα θα τον εγκαθίδρυε. Ο κόσμος θέλει βήμα - βήμα να λύνεις τα προβλήματά του και χέρι – χέρι θα σε ακολουθεί σε όλες τις μεταρρυθμίσεις προς τον σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, εφόσον τον βλέπει και τον εγκρίνει στην πράξη.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ η συνέντευξη στην “Ελευθεροτυπία” (την Τρίτη) της γερουσιαστού Λάουρα Μοντέρο, που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών στην παθούσα από το ΔΝΤ Αργεντινή. «Η Ελλάδα -είπε- πρέπει να στραφεί στον εαυτό της και να κοιτάξει πώς μπορεί να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητές της. Πρέπει ν' αποκτήσει ανταγωνιστική οικονομία. Είσαστε μια χώρα που έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές. Έχει γεωργία, έχει μεταλλεύματα, μπορεί να εκμεταλλευτεί τους πόρους της για την παραγωγή ενέργειας. Ζείτε σε μια περιοχή με στρατηγική θέση· εκμεταλλευτείτε τις υλικοτεχνικές σας υποδομές.
Εμείς, όταν συνέβη αυτό στην Αργεντινή, θελήσαμε να εκμεταλλευθούμε τα πλεονεκτήματά μας. Είχαμε γεωργία, αλλά σήμερα είμαστε ο υπ' αριθμόν ένα παραγωγός σόγιας στον κόσμο. Βελτιώσαμε τις παραγωγές μας στο κρέας, προωθήσαμε την αγροτοβιομηχανία μας. Αυξήσαμε τις εξαγωγές μας στη γεωργία στο 50%, κοιτάξαμε τη βιομηχανία μας. Δεν τα λύσαμε όλα, αλλά σήμερα είμαστε σαφώς καλύτερα».
ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ όμως ανταγωνιστική οικονομία, από αύριο κιόλας, αν θεωρείς τον ιδιωτικό τομέα αμαρτωλό και την επιχειρηματικότητα σατανική εφεύρεση; Έχεις τα κότσια να ορίσεις τους κανόνες του παιχνιδιού προς όφελος όλης της κοινωνίας; Προχωράς. Δεν έχεις; Κάθεσαι στην κερκίδα να φωνάζεις όσο θες.
Πηγή: ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου