Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Η μόνη λύση

Του Άγγελου Μανταδάκη
http://www.avgi.gr
Η Αριστερά σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία δεν ζητά ψήφο επιβίωσης ή απλώς διαμαρτυρίας. Ζητά ισχυρή εντολή για να σταματήσει τον κατήφορο της χώρας προς τη χρεοκοπία.  
Ο εκλογικός νόμος υπήρξε διαχρονικά το πιο αποτελεσματικό όπλο του συστήματος, στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει τη λειτουργία του δικομματισμού και να περιθωριοποιήσει την Αριστερά.
Όπως άλλωστε όλοι οι προγενέστεροι, ο ισχύων νόμος «Παυλόπουλου», έχει το δικό του καλπονοθευτικό μυστικό. Το «μπόνους των 50 εδρών».
Το πρώτο σε ψήφους κόμμα, ανεξαρτήτως ποσοστού ή διαφοράς του από το δεύτερο, επιχορηγείται με πενήντα έδρες επιπλέον αυτών που του αναλογούν. Αυτό είναι και το «μαγικό» κλειδί που, κατά την προσφιλή θεωρία των αναλυτών του δικομματικού συστήματος, δίνει «σταθερές κυβερνήσεις» που τις χρειάζεται ο τόπος… Το αποτέλεσμα αυτής της θεωρίας το βιώνουμε στις ημέρες μας.
Ωστόσο ο νόμος «Παυλόπουλου» καθίσταται άχρηστος όταν το πρώτο κόμμα πέφτει σε χαμηλά ποσοστά. Γι’ αυτό, σήμερα πια, όλες οι προσπάθειες του συστήματος στρέφονται στη συγκυβέρνηση, στο μοντέλο Παπαδήμου. Η Νέα Δημοκρατία δεν διαθέτει αυτοδυναμία, αν και πιθανολογείται ότι θα είναι πρώτο κόμμα. Χρειάζεται λοιπόν το άθροισμα Ν.Δ. + ΠΑΣΟΚ+ εκλογικός νόμος για να εξασφαλιστεί οριακά η νέα κυβερνητική πλειοψηφία.
Δύο πρόσφατες δημοσκοπήσεις, που έγιναν μετά την ψήφιση της δανειακής σύμβασης και των νέων μέτρων, από τις εταιρείες Public Issue και VPRC, επιβεβαιώνουν την εκτίμηση αυτή.
Η πρώτη καταγράφει ως εκτίμηση ψήφου για τη Ν.Δ. ποσοστό μόλις 28% και για το ΠΑΣΟΚ αντίστοιχο 11%. Με το μπόνους του εκλογικού νόμου η Ν.Δ. ως πρώτο κόμμα θα εξασφάλιζε 125 έδρες και το ΠΑΣΟΚ 29. Άρα και οι δύο μαζί 154, μόλις και μετά βίας την απόλυτη πλειοψηφία. Με την απλή αναλογική Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν θα ξεπερνούσαν αθροιστικά τις 117 έδρες!
Στη δεύτερη δημοσκόπηση η Ν.Δ. καταγράφεται στο 27,5% και το ΠΑΣΟΚ στο 11% επίσης. Με το μπόνους των πενήντα εδρών θα συγκέντρωναν αθροιστικά 157 έδρες, ενώ με απλή αναλογική μόλις 115!.
Είναι προφανές ότι οδηγούμαστε σε πρωτοφανή στρέβλωση της λειτουργίας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, στο όνομα της «σωτηρίας» της πατρίδας. Δύο κόμματα που φέρουν βαριά την ευθύνη για την άθλια πολιτική που βύθισε τη χώρα στη σημερινή κρίση επιδιώκουν τώρα να τη «σώσουν», έστω κι αν συγκροτούν μειοψηφία, μέσω της καλπονοθείας του εκλογικού νόμου.
Είναι ίσως η πρώτη φορά στα χρονικά που ένα πολιτικό σύστημα καταρρέει, αλλά οι πρωταγωνιστές του επιμένουν να είναι κυρίαρχοι και μετά την κατάρρευση.
Υπάρχει λύση στο διαφαινόμενο αδιέξοδο;
Η λύση είναι μία και μόνο. Η ήττα του δικομματισμού, η συντριβή των μνημονιακών δυνάμεων και η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτη δύναμη. Εξωπραγματικό θα παρατηρούσε κάποιος. Πόσα όμως «εξωπραγματικά» πραγματοποιούνται στις ημέρες μας. Οι μεγάλες κρίσεις επιδρούν καταλυτικά στους συσχετισμούς, αλλάζουν πολλές φορές ραγδαία τον πολιτικό χάρτη, τις τάσεις και τις συμπεριφορές της κοινωνίας. Ποιος θα φανταζόταν πριν από λίγα μόλις χρόνια τη γιγάντια ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, που με τη σειρά του προκάλεσε το κίνημα αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό. Ποιος θα πρόβλεπε την 12η Φλεβάρη;
Δεν υποτιμούμε τη σημασία της ενίσχυσης συνολικά της Αριστεράς. Ωστόσο η πρωτοβουλία των κινήσεων την επομένη των εκλογών θα ανήκει όχι στις αντιμνημονιακές δυνάμεις και την ενισχυμένη Αριστερά, αλλά στο κόμμα που θα έχει κερδίσει το μπόνους του εκλογικού νόμου. Στη Ν.Δ. του κ. Σαμαρά και του κ. Βορίδη…
Να διεκδικήσουμε την πρώτη θέση για τον ΣΥΡΙΖΑ, που κατά γενική ομολογία ασκεί την πιο ουσιαστική αντιπολίτευση, έχει σαφή πρόταση για τις αναγκαίες συμμαχίες και είναι έτοιμος να την μετατρέψει σε πράξη αν του δοθεί η ανάλογη δύναμη.
Τις κρίσιμες βδομάδες που ακολουθούν πρέπει επομένως να απευθυνθούμε σε πολύ ευρύτερα ακροατήρια από εκείνα που απευθυνόταν παραδοσιακά η Αριστερά. Να πείσουμε τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μικρομεσαίους, τον αγροτικό κόσμο ότι η συνέχιση της καταστροφικής πολιτικής και η παράταση της ύφεσης που τη συνοδεύει σύντομα θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην οικονομία και την κοινωνία. Ότι η Αριστερά σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία δεν ζητά ψήφο επιβίωσης ή απλώς διαμαρτυρίας. Ζητά ισχυρή εντολή για να σταματήσει τον κατήφορο της χώρας προς τη χρεωκοπία. Για μια ιστορική αλλαγή στον τόπο μας προτού να είναι αργά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου