Του ΚΩΣΤΑ ΜΠΟΥΚΑ
1. Πηγαίνοντας προς τις εκλογές, ιδιαίτερα τα κόμματα της Αριστεράς θα επιδιώξουμε να εκφραστεί και εκλογικά, κατά συνέπεια και στη Βουλή ο
αγώνας που έδωσαν οι εργαζόμενοι και το λαϊκό κίνημα όλη την τελευταία
χρονική περίοδο, στους δρόμους, στις πλατείες και στους τόπους δουλειάς
για να σταματήσει η βαρβαρότητα και το σπιράλ θανάτου που βιώνουμε από
την σαπίλα της καπιταλιστικής κρίσης, θέλουμε να έχουμε αυξημένο ρόλο και λόγο στο πολιτικό γίγνεσθαι της επόμενης ημέρας.
Επιδιώκουμε
να δρομολογήσουμε μαζί με το λαϊκό κίνημα εξελίξεις που θα ανοίγουν
δρόμους ανακούφισης του λαού μας αλλά και χειραφέτησης των μαζών από την
προπαγάνδα της ολιγαρχίας ότι δήθεν οι πολιτικές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ
είναι μονόδρομος και πέραν αυτών το χάος. Παλεύουμε για ένα
καλύτερο αύριο στο οποίο οι ανάγκες και οι προτεραιότητες της
εργαζομένων και της κοινωνίας, που είναι γραμμένες στις σημαίες μας και
βαθιά χαραγμένες στις καρδιές μας να αποκτήσουν σάρκα και οστά.
Ένα αύριο που έρχεται σε σύγκρουση και αντιπαράθεση με τις τράπεζες και
το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, την ολιγαρχία και τα προνόμια της, την
Ε.Ε. και τις πολιτικές που αυτή υπηρετεί, την αστική τάξη και την
εξουσία της στη χώρα μας, την διαπλοκή και την διαφθορά. Αυτοί ήτανε και
είναι απέναντι μας.
2.
Αν συνηθίζουμε στην Αριστερά να λέμε για κάθε εκλογική μάχη που
ξεδιπλώνεται μπροστά μας ότι είναι πολύ κρίσιμη, δύσκολη και
αποφασιστικής σημασίας, τότε τι σχόλιο να κάνεις και τι επιθετικό
προσδιορισμό να βάλεις σε αυτή που έρχεται;
Το ειδικό πολιτικό βάρος που έχει αυτή η μάχη μετά το 1981 είναι αυταπόδεικτο.
Σε όλες τις προηγούμενες εκλογές αυτά που λέγαμε και οι προτάσεις που
καταθέταμε για την εκμετάλλευση, την φτώχεια, τις διακρίσεις, την
ανεργία, τον καπιταλισμό κ.λ.π. ηχούσανε στα αυτιά του κόσμου ως
θεωρητικές αναλύσεις και ιδεολογίες.
Η
ειδοποιός διαφορά με το χθες, είναι η γοργή χρονικά και συνάμα τραγική
εμπειρία των μνημονιακών πολιτικών που βιώνει ο λαός μας.
Εμπειρία που εκτός των άλλων ριζοσπαστικοποιεί τις μάζες και ταυτόχρονα
απομυθοποιεί και σμπαριαλάζει τον δικομματισμό 38 χρόνια μετά την
μεταπολίτευση. Η νέα μεταπολίτευση του λαού είναι εδώ, είναι παρούσα και
κάτω από προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές τομές και ρήξεις
προς όφελος των εργαζομένων, των εκμεταλλευόμενων τάξεων.
3. Οι δημοσκοπήσεις
όσο πειραγμένες και να είναι, δείχνουν το γύρισμα της πλάτης του κόσμου
στο αστικό μνημονιακό τόξο και τις πολιτικές που εκφράζει και υπηρετεί.
Σε καμία των περιπτώσεων δεν συγκεντρώνουν πάνω από 50% ! Στην λεγόμενη
δεξιά πολυκατοικία για πρώτη φορά καταγράφεται τέτοιος κατακερματισμός,
με τους 5 κύριους σχηματισμούς (Ν.Δ.- Καμμένος – ΛΑΟΣ – Μπακογιάννη –
Χρυσή Αυγή) να διεκδικούν την εκλογική πίττα που τους έχει απομείνει.
Στο χώρο της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας (ΠΑΣΟΚ-Κοινωνική
Συμφωνία) η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη όσον αφορά την απήχηση που
έχουν στην κοινωνία, ενώ για την κεντροαριστερή ΔΗΜΑΡ η εκλογική της
αποτύπωση θα είναι σε άμεση συνάρτηση με το πώς θα κυμανθεί το ΠΑΣΟΚ.
Υπάρχει
λοιπόν χώρος όχι μόνο για να μπει η Αριστερά ορμητικά στην ημερήσια
διάταξη, αλλά και γιατί οι εργαζόμενοι ψάχνουν την άλλη πρόταση, ψάχνουν
την διέξοδο από τους μονοδρόμους που έχουν επιβάλλει η πολιτική και
οικονομική ελίτ και διαπλοκή της χώρας, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
4.
Υπάρχει άλλη πρόταση; Υπάρχει, είναι πάνω στο τραπέζι και είναι
συγκεκριμένη. Το πρόγραμμα ενότητας και ελπίδας των 10 σημείων του
ΣΥΡΙΖΑ, μπορούν να αποτελέσουν πολύ καλή βάση συζήτησης και εμπλουτισμού
για ένα κυβερνητικό πρόγραμμα συνεργασίας της πληθυντικής Αριστεράς,
που θα ήθελε να βάλει φρένο στο θανατικό που έχει ενσκήψει στη χώρα και
να αλλάξει προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων τα πράγματα. Εκεί
ακριβώς είμαστε. Εάν αντίθετα επιδιώκουμε την όσο το δυνατόν καλύτερη
εκλογική καταγραφή του κομματικού μας μαγαζιού, τότε όχι μόνο είμαστε
πίσω από τις ανάγκες των καιρών και του λαού μας, αλλά διαπράττουμε ένα
από τα μεγαλύτερα ίσως λάθη στην ιστορία της Αριστεράς.
Προκαλεί
λοιπόν θλίψη και τουλάχιστον πολλά ερωτηματικά, για να μην
χρησιμοποιηθεί άλλη έκφραση, η στόχευση που επιλέγει το ΚΚΕ και εκφράζει
με ομιλίες της η Α. Παπαρήγα και τα στελέχη του. Χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα ομιλίας της, που δημοσιεύει ο Ριζοσπάστης στις 22.03.12:
¨Σε αυτές
τις εκλογές, η διαφορά θα είναι αυτή, το εκλογικό ποσοστό του
ΚΚΕ....Εμείς λέμε καθαρά στο λαό: Όσο πιο αδύναμη και ασταθής είναι η
κυβέρνηση, κερδίζεις χρόνο για να αντεπιτεθείς. Μια κυβέρνηση που είναι
σταθερή, κυβερνά αποτελεσματικά όπως λένε, αυτή δε θα αφήσει τίποτα
όρθιο.... Είναι πιο λυμένα τα δικά σου χέρια και μάλιστα με πιο ισχυρό
ΚΚΕ....¨ και πιο κάτω συνεχίζει: ¨ Η θέση λοιπόν η δική μας είναι αυτή
ακριβώς. Ότι από τις εκλογές πρέπει να προκύψει αδύναμη κυβέρνηση, ή για
να πάμε ανάποδα, ισχυρό ΚΚΕ, τόσο ισχυρό, όσο αδύναμη κυβέρνηση. Από
την άλλη μέρα από τις εκλογές, ανάλογα και με τα αποτελέσματα, ή θα
νιώσουν δυνατοί και θα πάρουν τα μέτρα μια και έξω και όσο γίνεται πιο
γρήγορα ή θα δυσκολευτούν.¨
Έχουμε
συνειδητοποιήσει ότι μετά τις εκλογές τα νέα μέτρα που θα πάρουνε θα
αποτελειώσουνε την κοινωνία και θα μας γυρίσουνε στις αρχές του
προηγούμενου αιώνα; Το ζήτημα είναι εάν θα τα πάρουνε πιο αργά, εάν
δηλαδή θα δυσκολευτούνε επειδή το ΚΚΕ θα αναδειχτεί δυνατό μέσα από την
κάλπη; !!!!!!
Τι αντεστραμμένη λογική είναι αυτή, με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω; Στην
Αριστερά δεν είμαστε ούτε κοσμοκαλόγεροι για να παραπέμπουμε τα πάντα
στο αύριο και ακόμη παραπέρα, ούτε θέλουμε να εκχωρούμε τις ζωές μας στη
λεηλασία των ορέξεων του κεφαλαίου. Παλεύουμε για να
επιβάλουμε λύσεις προς όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της
σήμερα, όχι με την έλευση της Δευτέρας Παρουσίας!
5. Είναι
δυστύχημα που η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ έχει διαγράψει από την πολιτική
της οπτική την πολιτική συμμαχιών, η οποία αποτελούσε τον ακρογωνιαίο
λίθο των κομμουνιστικών κομμάτων. Είναι τραγικό πολιτικό λάθος
να μην απλώνει το χέρι στις προτάσεις που δέχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και την
ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Συμμαχία δεν πραγματοποιείται όταν απαιτείς από τον άλλο να
συμφωνήσει μαζί σου σε όλους τους στρατηγικούς στόχους που θέτεις, ούτε
συμμαχία κάνεις μόνο με τις δυνάμεις σου. Εκτός εάν αρκείσαι στο
εκλογικό σου ποσοστό και καταγγέλλεις τους πάντες μέχρι να περιμένεις
πότε θα ωριμάσει ο υποκειμενικός παράγοντας, αντί στην πράξη να δείχνεις
ότι μπορείς να πάρεις μέτρα υπέρ των εργαζομένων και ταυτόχρονα να
προωθείς εκείνες τις αλλαγές και τις ρήξεις που θα σε οδηγούν εκτός
καπιταλιστικού συστήματος, στον σοσιαλισμό.
Εάν
έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου, εμπιστοσύνη στις ιδέες σου και
ακλόνητη πίστη στα δίκαια του λαού μας και της φτωχολογιάς, τότε όχι
μόνο δεν φοβάσαι αλλά και επιβάλλεται να προχωρήσεις σε συνεργασία με
τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς πάνω σε ένα πρόγραμμα σωτηρίας και
ριζικών ανατροπών που θα ανοίγει νέες προοπτικές.
ΕΝΩΜΕΝΗ
και ΙΣΧΥΡΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ λοιπόν γιατί αυτό απαιτεί ο κόσμος και γιατί η
φύση, μας έχει δώσει δυστυχώς μόνο μία ζωή για να τα παραπέμπουμε όλα
στο φωτεινό μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου