Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ μαζί!

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη*

Τι δεν έχει καταρρεύσει ακόμα σ’ αυτή τη χώρα; Η ελπίδα που γεννήθηκε στις 6 Μαΐου, αυτό το αυθάδικο -αν και ανώριμο και αντιφατικό- ΟΧΙ που θέλει να μεγαλώσει και να γίνει ΝΑΙ. Το θέμα δεν είναι να κάνουν τα κόμματα της Αριστεράς μια δεύτερη καταγραφή δυνάμεων – κι η πρώτη μια χαρά ήταν… Το θέμα είναι να διευρυνθεί η δυναμική που αναπτύχθηκε, να βαθύνει και να ωριμάσει, να υπερβεί τα όρια των κομματικών σχηματισμών και να μετατραπεί σε θετικό πλειοψηφικό ρεύμα. Τόσο ευρύ ώστε να κατατροπώσει τα μαθηματικά της εξουσίας, τόσο μεστό ώστε να φτάσει στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ως ισχυρή φωνή διαπραγμάτευσης και όχι ως ηχηρή φωνή διαμαρτυρίας.

Μπήκα στην Αριστερά έφηβος, με σπυράκια στο πρόσωπο. Από την πρώτη στιγμή άκουγα για προτάσεις συνεργασιών που δεν θα λειτουργούσαν απλώς αθροιστικά αλλά… πολλαπλασιαστικά – αυτή ήταν η λέξη κλειδί. Τέτοια συνεργασία, πάντως, ουδέποτε είδα να υλοποιείται στην πράξη, για να μην πω ότι οι προσπάθειες συχνά λειτούργησαν… διαιρετικά, υπό την έννοια ότι οδήγησαν σε διασπάσεις.
Και να τώρα που, μεγάλος πια, ζω ξαφνικά τη στιγμή που -το βλέπω ολοκάθαρα μπροστά μου- υπάρχει για πρώτη φορά η δυνατότητα μιας συνεργασίας που θα λειτουργούσε όντως πολλαπλασιαστικά! Δεν πρόκειται για το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε βέβαια της ΔΗΜΑΡ ή των Οικολόγων. Είναι η προοπτική της συνένωσής τους σε εκλογικό σχήμα συνεργασίας, κάτω από ένα Κοινό Πρόγραμμα της Αριστεράς. Ξέρω πως είναι δύσκολο, αλλά από την άλλη είναι το τελευταίο μεγάλο χαρτί της  Αριστεράς – και της χώρας.
Θα με ρωτήσει, βέβαια, ο ακάματος τηλεπαρουσιαστής: Μα τι λες ονειροπόλε, δεν βλέπεις τη σύγκρουση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ;
Αφήστε με να ολοκληρώσω. Αντιλαμβάνομαι ότι η πρότασή μου ακούγεται τρελή με όλη αυτή την καχυποψία που επισωρεύθηκε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας των διερευνητικών εντολών. Τα καταρρέοντα κόμματα εξουσίας μπορεί να μην κατάφεραν να σχηματίσουν κυβέρνηση, επέτυχαν όμως ένα δικό τους πρόβλημα να το μετακυλήσουν ανάμεσα στα δύο κόμματα της Αριστεράς. Τώρα όμως βλέπουμε, εκ του αποτελέσματος, ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ βρίσκονται πάλι στην αφετηρία, χωρίς σκιές και χωρίς ανεπανόρθωτες μετατοπίσεις.
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό - λίγη φαντασία χρειάζεται, όραμα, ευθύνη και γενναιοφροσύνη. Μόλις την περασμένη Τετάρτη συναντήθηκαν Τσίπρας και Κουβέλης, και εξερχόμενοι δήλωναν ότι η προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης με στόχο το τσαλάκωμα των μνημονίων τους έβρισκε σύμφωνους. Ο δρόμος παραμένει ανοιχτός! Τους καλώ να παραμερίσουν τα ψυχολογικά εμπόδια του παρελθόντος και τα τακτικιστικά εμπόδια του παρόντος και να δώσουν στην Αριστερά την επιπλέον ώθηση που χρειάζεται!
Στα τηλεοπτικά πάνελ συνεχώς κοπανάνε πως τίποτα δεν θ’ αλλάξει με τις εκλογές, απλώς θα υπάρξουν κάποιες αυξομοιώσεις στα ποσοστά των κομμάτων. Ε, όχι! Υπάρχει τώρα η δυνατότητα ν’ αλλάξει δραστικά η διάταξη των δυνάμεων και να ενισχυθεί καταλυτικά το νέο πολιτικό μομέντουμ. Το διακύβευμα της 17ης Ιουνίου θα «κλειδώσει» εφόσον σχηματιστεί -τώρα, άμεσα, σήμερα- ένας ευρύς σχηματισμός της Αριστεράς και ένα Κοινό Πρόγραμμα με άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ και τους Οικολόγους Πράσινους.
Απτόητος ο τηλεοπτικός παρουσιαστής θα με εγκαλέσει: «Μα τι λες, αφελέστατε, δεν άκουσες τον κ. Κουβέλη που μόλις χτες είπε ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε μετά από νέες εκλογές;». Εντάξει, το άκουσα, αλλά ο Φώτης απέκλεισε μετεκλογική συνεργασία! Για το ενδεχόμενο προεκλογικής συμμαχίας δεν είπε το παραμικρό…
Υ.Γ. Και το ΚΚΕ;;;;;;;
*Ο Χριστόφορος Κάσδαγλης είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του «Ανώνυμοι χρεοκοπημένοι», από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου