Όλοι τον θυμήθηκαν

Και ξαφνικά όλοι, ή μάλλον όσοι βολεύονται, θυμήθηκαν τον κακομοίρη τον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα. Αυτόν που είναι επί ξύλου κρεμάμενος, που παίρνει λιγότερα από όσα του αναλογούν, που υπόκειται σε μειώσεις χωρίς να ερωτηθεί και χωρίς να μπορεί να μιλήσει, που πάντα μειονεκτούσε σε όλους τους τομείς με τον υπάλληλο του Δημοσίου.

Και όχι μόνο τον θυμήθηκαν αλλά τον έκαναν και παράδειγμα. Όχι προς μίμηση αλλά για να δείξουν πόσο λάθος έχουν οι δημόσιοι που διαμαρτύρονται για τις περικοπές μισθών και επιδομάτων.

Τόσα χρόνια όμως αγνοούσαν και την ύπαρξή του. Αναλώσιμος ως εκεί που δεν παίρνει και σε τελική ανάλυση, άλλοι είχαν την ευθύνη γι’ αυτόν...

Γι’ αυτό «γλείφουν»

Τώρα όμως που πρέπει να δικαιολογηθεί η οικονομική υποβάθμιση του δημόσιου υπαλλήλου (που ως ένα σημείο και ειδικά με κάποια επιδόματα είναι σωστή), ο ομόλογος του ιδιωτικού γίνεται μάρτυρας. Το ότι αυτοί που οδηγούν στην υποβάθμιση είναι αυτοί που εξέθρεψαν τον δημόσιο τομέα και μέσω αυτού κυβέρνησαν επί πολλά χρόνια τη χώρα δεν έχει καμιά σημασία.

Τώρα θέλουν να απεμπλακούν από το έργο τους και επιβάλλεται να θέσουν σε λειτουργία κοινωνικούς αυτοματισμούς. Γι’ αυτό γλείφουν τον ιδιωτικό υπάλληλο. Γι’ αυτό εξυψώνουν το μειονέκτημά του. Για να αντιδράσει και να συμφωνήσει με την υποβάθμιση του δημοσίου υπαλλήλου. Για να διεκδικήσει το να πεθάνει κι ο «γάιδαρος του διπλανού» κι όχι να αποκτήσει κι αυτός έναν δικό του.

Π.Κ.

Από την εφημερίδα «Πατρίδα»