Από το φόβο στην ελπίδα;; Ή μήπως στην τρομοκρατία;;;

Ο κ. Αλεξάκος, δεν είχε να αντιμετωπίσει τις προηγούμενες μέρες μόνο τον αντιπεριφερειάρχη κ. Τσιάκο, πάνω στο θέμα που άνοιξε με τα έργα του ΕΣΠΑ στο νομό Καρδίτσας, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ της περιοχής, ο οποίος έδωσε απάντηση σε άρθρο τού πρώην νομάρχη και νυν επιζητούντα το χρίσμα του πρωθυπουργού για βουλευτική υποψηφιότητα.

Για να πετύχει αυτό το σκοπό ο κ. Αλεξάκος, άρχισε να αρθρογραφεί υπέρ του Μνημονίου και να υμνεί το Μεσοπρόθεσμο, καθώς και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής της Ε.Ε.  που αποτελούν «καλές ειδήσεις όχι μόνο για τη χώρα μας αλλά για το σύνολο της Ευρώπης στην πορεία προς την ολοκλήρωσή της»!!!

Καλά, πού τα είδε όλα αυτά ο αθεόφοβος;; 

Και δεν ντρέπεται να τα γράφει κιόλας;; 

Μόνο και μόνο για να κερδίσει μια θεσούλα στη λίστα των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ;;

Θαυμάστε το θεάρεστο κείμενο - άρθρο του κ. Αλεξάκου, που προσπαθεί να μας πείσει ότι «η κρίση θα μας κάνει σοφότερους» και ότι η χώρα μας πέρασε «από το φόβο στην ελπίδα!!!

-Α, δεν πάμε καθόλου καλάααα! Ξέφυγε εντελώς ο άνθρωπος λέμε…

Η απάντηση του ΣΥΝ

«Κάποιοι βαφτίζουν το κρέας ψάρι» απάντησε στον κ. Αλεξάκο, ο γραμματέας της Ν.Ε. του ΣΥΝ κ. Αναστασόπουλος σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στον τοπικό Τύπο.

Στην απάντησή του ο ΣΥΝ χαρακτηρίζει ψεύτη τον πρώην νομάρχη, που «σκοπίμως διαστρεβλώνει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ» και που «προκαλεί όλους εκείνους που δεν βλέπουν μέλλον για εκείνους και τα παιδιά τους».

Συγκεκριμένα, ο γραμματέας του ΣΥΝ αναφέρει:

«Ο Γ. Παπανδρέου έχει λόγους να πανηγυρίζει, πρώτα και κύρια για να διατηρηθεί στην εξουσία. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τι λόγους έχουν να το κάνουν; Θα περίμενε κανείς ότι τουλάχιστον προβληματίζονται με όσα κάνει η κυβέρνησή τους από τότε που πήρε τις εκλογές του ‘09. Αντί για αυτό, με έκπληξη διαβάσαμε το πρόσφατο σημείωμα του π. Νομάρχη Καρδίτσας Φ. Αλεξάκου ("Ελλάδα: από τον φόβο στην ελπίδα", 28/07) στο οποίο βαφτίζει το κρέας ψάρι. Όχι μόνο αυτό όμως. Ψεύδεται λέγοντας ότι η «ιδιαίτερη», όπως την χαρακτηρίζει, θέση του Αλέξη Τσίπρα είναι «να μας χαρίσουν τα χρέη». Ενώ ξέρει πολύ καλά, ως ενεργή πολιτική οντότητα με διαφαινόμενες φιλοδοξίες, ότι ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ έχει ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και γενναίο κούρεμα (της τάξης του 70%) όχι μόνο γιατί το χρέος δεν είναι βιώσιμο αλλά και γιατί μεγάλο τμήμα του οφείλεται σε τοκογλυφικό δανεισμό αλλά και στην ατιμώρητη ευθύνη συγκεκριμένων υπουργών και κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ που διοίκησαν τον τόπο στην Μεταπολίτευση.

Έχουμε προτείνει/ζητήσει το ευρωομόλογο εδώ και 1,5 χρόνο, απευθείας δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  (με 1 – 1,5% επιτόκιο), δημόσιο τραπεζικό πυλώνα κτλ. Ως ΣΥΡΙΖΑ ζητήσαμε την συγκρότηση, από την Βουλή,  επιτροπής διερεύνησης του ελληνικού χρέους. Πώς και από ποιους προέκυψε αυτό το χρέος; Ο Φ. Αλεξάκος φαίνεται να τα αγνοεί όλα αυτά και διαστρεβλώνει σκοπίμως τη θέση μας.

Ο π. Νομάρχης γράφει ότι ένας από τους κινδύνους είναι οι… «αντιδράσεις των πολιτών όταν οι διαρθρωτικές αλλαγές ξεβολεύουν την κοινωνική τους ομάδα»! Να φανταστούμε ότι η μείωση μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, το εξόφθαλμα άδικο φορολογικό σύστημα, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θεωρείται για τον αρθογράφο ξεβόλεμα ενώ ο λαϊκός παράγοντας που θα έπρεπε να αποτελεί διαπραγματευτικό χαρτί για την κυβέρνηση στις συνομιλίες της με τους εταίρους αποτελεί κίνδυνο! Αλήθεια, πόσο δημοκρατική θεώρηση της πολιτικής ζωής είναι μία τέτοια θέση; Τη στιγμή, μάλιστα, που αυτοί που πρέπει να κάνουν τις θυσίες προστατεύονται μέσα στην κρίση:  εφοπλιστές, μεγαλοτραπεζίτες, η Εκκλησία, οι μεγαλοεργολάβοι και καναλάρχες των κυρίαρχων ΜΜΕ που προπαγανδίζουν κάθε βράδυ την στρατηγική (αν υπάρχει) της ευρωπαϊκής δεξιάς και της ελληνικής «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης. 

Το άρθρο του Φ. Αλεξάκου ήταν μία απογοήτευση κι αποτελεί πρόκληση για όλους εκείνους που δεν βλέπουν μέλλον για εκείνους και τα παιδιά τους, για όλους εκείνους που κάθε 3 μήνες θα καλούνται να πληρώσουν μία κρίση που δεν είναι δική τους. Διάλεξε έτσι, ο συγγραφέας του άρθρου, στρατόπεδο. Το κομματικό στρατόπεδο του ΠΑΣΟΚ που στέκεται απέναντι, όχι μόνο στην Αριστερά, αλλά πλέον σε ολόκληρη την κοινωνία (εκτός από τους πραγματικά βολεμένους). 

Και βέβαια ανακύπτουν εύλογα ερωτήματα: είχε πάντα αυτή την θέση ο κ. Αλεξάκος όλους αυτούς τους μήνες του Μνημονίου; Πότε και γιατί αποφάσισε να την κοινοποιήσει τώρα, 15 ολόκληρους μήνες μετά; Τι έκανε ως περιφερειακός σύμβουλος για τη συγχώνευση και κατάργηση αμέτρητων σχολείων (πολλά από αυτά με δεκάδες μαθητές) του νομού, για την περαιτέρω υποβάθμιση του Νοσοκομείου, για την υποβάθμιση του σιδηρόδρομου (καταργείται πάλι το δρομολόγιο intercity); Και φυσικά το κυριότερο ερώτημα που οφείλει να απαντάει κάθε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ -  απολογητής της κυβέρνησης: ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ (και ποιος κερδίζει από αυτήν) κ. Φώτη Αλεξάκο;