Πατρίς, Κόμμα, Οικογένεια…

Άρθρο από το sinialo.espivblogs.net
 
Στις 20/10/11 οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν περικύκλωσαν τη Βουλή αλλά την περιφρούρησαν. Με πρόσχημα την περιφρούρηση του μπλοκ τους (που με ηγεμονικό τρόπο είχε τοποθετηθεί μπροστά από τη Βουλή, αφήνοντας ελεύθερα τα πεζοδρόμια μπλοκάροντας όμως κάθε πρόσβαση στους δρόμους) και σε σαφέστατη συνεργασία με την αστυνομία, εγγυήθηκαν την απρόσκοπτη λειτουργία των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Η ίδια τακτική χρησιμοποιήθηκε από το Κόμμα και σε άλλες μεγάλες πόλεις.
Δεν είναι τυχαίες οι ευχαριστίες από όλους τους ομιλητές της Βουλής (μηδέ του Άδωνι εξαιρουμένου)  λίγο μετά το μεσημέρι για την αποτελεσματική περιφρούρηση.

Από την προηγούμενη ημέρα, την 19/10/11, το μπλοκ του ΠΑΜΕ δημιουργούσε προβλήματα στο Σύνταγμα καθώς δεν επέτρεπε σε κανένα άλλο μπλοκ να κινηθεί πάνω στην Αμαλίας για αρκετή ώρα. Οι τριβές με το μπλοκ της ΠΟΕ-ΟΤΑ από θαύμα δεν εξελίχθηκαν σε ανοιχτή σύγκρουση.

Χιλιάδες άνθρωποι αυτές τις δύο απεργιακές ημέρες  αντιλήφθηκαν τόσο τις ηγεμονικές ασκήσεις όσο και τις χυδαίες επιδιώξεις του ΠΑΜΕ. Οι επιδιώξεις αυτές δεν είναι άλλες από την επιβολή μιας πολιτικής σταθερότητας και την προάσπιση των αστικών δημοκρατικών επιλογών  μέχρι τις εκλογές. Πολλές χιλιάδες διαδηλωτών σε αντίθεση με τις παράτες περί πρωτοφανούς ενότητας των πολιτικών δυνάμεων (ΠΑΜΕ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, «πλατείας συντάγματος») είδαν ξεκάθαρα το ΚΚΕ να παίζει για μια ακόμη φορά το ρόλο του νταβατζή κάθε λαϊκής κινητοποίησης.

Από κει και πέρα πρέπει να δούμε τι ρόλο έπαιξαν οι συγκρούσεις. Ήταν δεδομένο από την Τετάρτη ότι οι χιλιάδες διαδηλωτές, ακόμη και χωρίς την παρουσία του ΠΑΜΕ, δεν είχαν καμία διάθεση να μπουν στη Βουλή (τέτοια διάθεση είχαν διατυπώσει με σαφήνεια την 5η Μάη του 2010 όταν έπαιζαν ξύλο σώμα με σώμα με τα ΜΑΤ μπροστά στον «άγνωστο στρατιώτη»).  Η εικόνα μερικών δεκάδων ανθρώπων που ξεδίπλωναν κάθε λίγο και λιγάκι επιθέσεις στα ΜΑΤ από αριστερά της Βουλής και μιας διαρκούς αλλά αδρανούς επιδοκιμασίας από μερικές χιλιάδες ανθρώπων που βρίσκονταν επί της Αμαλίας, κατέληξε σε μια βαρετή επανάληψη που σύντομα εκφυλίστηκε. Και, παραπέρα, το πρωί της Πέμπτης δεν είχε διατυπωθεί καμία επιπλέον διάθεση από το πλήθος δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών.

Άρα, η επικέντρωση στην χυδαία στάση του ΠΑΜΕ που περιφρουρούσε φανερά τη Βουλή δεν είχε τη λογική ενός φυσικού φράγματος η οποία εμπόδιζε κάποια γενικευμένη συγκρουσιακή διάθεση. Θεωρήθηκε επί τόπου, μια και δεν υπήρχε προφανώς και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος κανενός τέτοιου τύπου «σχέδιο» από κανέναν, ότι το ΠΑΜΕ έπρεπε “να πληρώσει για την ξεπουλημένη του αυτή στάση”. Το ΚΚΕ, ωστόσο, καθώς έχει πάντα έτοιμα τα σχέδιά του μαζί με τις εναλλακτικές τους, φάνηκε όχι μόνο έτοιμο και με διάθεση να αιματοκυλήσει κάθε εναντίον του κίνηση (με αιχμή τις παντελώς άστοχες και φονικές μέσα σε πλήθος μολότωφ και εφαρμόζοντας την αρχή της συλλογικής ευθύνης επιτιθέμενο σε ό,τι κινούνταν έξω από το μπλογκ του) αλλά και να εισπράξει την πολιτική υπεραξία ακόμη και από τον ενδεχόμενο θάνατο (το κάνει ήδη με τον οικοδόμο από τον Βύρωνα…) και τους τραυματισμούς των αναλώσιμων -για το ίδιο το ΚΚΕ- στελεχών του.

Οι «κουκουλοφόροι», που στο προκείμενο ήταν χιλιάδες άνθρωποι αγανακτισμένοι με το ΠΑΜΕ, επί ώρες άγονταν και φέρονταν από την κυρίαρχη αλλά και την αριστερίζουσα προπαγάνδα για να καταλήξουν τελικά σήμερα να αποτελούν σημείο κοινής αναφοράς για κάθε πολιτική μανούβρα. Για μια ακόμη φορά, οι  «κόκκινοι μπάτσοι» δεν βρίσκονταν μόνο στην Αμαλίας με κράνη, παλούκια και σημαίες του ΠΑΜΕ αλλά και με τη  μορφή wannabe στα «μετόπισθεν» με τα τύμπανα και τις ντουντούκες των διάφορων αριστερών και αριστερίστικων αιρέσεων.

Είναι αλήθεια ότι όλοι και όλες είχαν αντιληφθεί το ρόλο του ΠΑΜΕ αυτό το απεργιακό διήμερο. Ήταν κάτι παραπάνω από δυνατό να καταδειχτεί και να προεκταθεί παραπέρα στην κοινωνική συνείδηση αυτός ο ποδηγετικός ρόλος χωρίς την φυσική σύγκρουση -και μάλιστα με αυτούς τους όρους- με τον μηχανισμό του. Με δεδομένες, ωστόσο, τις συγκρούσεις βρισκόμαστε με ένα ΚΚΕ να προσπαθεί να εκτρέψει  τον απολογητικό του λόγο σε μια επιθετική μαρτυρία για την κοινωνική ειρήνη με έναν νεκρό και 40 τραυματίες. Επιπλέον, η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου βυθίστηκε στις οθόνες κάτω από την επιφάνεια των «εντυπωσιακών» εμφυλιακών μαχών σώμα με σώμα…

Την Πέμπτη το μεσημέρι, μία καθαρά βολονταριστική απάντηση στον χειραγωγικό ρόλο του ΚΚΕ δόθηκε με αυτόν τον τρόπο…. με αυτόν τον αποσπασματικό, αποτυχημένο και πολιτικά μετέωρο τρόπο.

Με αφορμή το βίντεο μπορούμενα κάνουμε μια ερώτηση κρίσεως:  

Ποιοί είναι οι κουκουλοφόροι;