…λύσσα κακιά τους έπιασε, μέρα που ήταν;

Νοσταλγώ εποχές. Η μαμά κι ο μπαμπάς φοράνε τα καλά τους, ντύνουν το παιδάκι τους Αμαλία (αν είναι κορίτσι) και τσολιαδάκι (αν είναι αγόρι κι απορώ γιατί δεν το ντύνουν Όθωνα αφού έτσι είναι το σωστό) και πάνε να παρακολουθήσουν την παρέλαση όπου ίσως θα δούνε το μεγάλο παιδί της οικογένειας και θα ξεχεριαστούν χειροκροτώντας τα τιμημένα ελληνικά στρατά. (Σε ακόμα πιο ωραίες, νοσταλγικές εποχές, είχαμε και συνθήματα από ΟΥΚ).

Αγοράζουν σημαιάκια για κούνημα, μπαλόνια και μαλλί της γριάς και στη συνέχεια,
με στήθη φουσκωμένα από εθνική υπερηφάνεια (κι όχι από σιλικόνη) και μάτια δακρυσμένα από τη συγκίνηση, θα πάνε για καφέ εκεί που πάνε κι όλοι οι άλλοι, για να πούνε ότι ήταν κι αυτοί εκεί. Στη συνέχεια της ημέρας, όλοι παρακολουθούν με ιερή προσήλωση τον Κώστα Πρέκα σε ηρωικές σκηνές στις επίκαιρες ταινίες που παίζει η τηλεόραση που έχει σκοπό να μας αφυπνίσει και να τονώσει τον πατριωτισμό μας.
Αλλά τώρα… λύσσα κακιά τους έπιασε, μέρα πού ‘ναι σήμερα. Τόσα χρόνια κρατάει η παράδοση των εθνικών επετείων και ήρθε η ώρα να την καταστρέψουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει. Είμαι σίγουρη. Πήγανε οι συριζαίοι έξω από τα σχολεία, ως άλλοι μάρτυρες του Ιεχωβά που μοιράζουν τη «σκοπιά» και το «ξύπνα». Ίσως και ναρκωτικά. Δεν εξηγείται αλλιώς. Κάτι τέτοιο θα έδωσαν στα παιδιά και τα μετέτρεψαν σε αναρχοκουμμούνια.
Ίσως τους έδωσαν να διαβάσουν κι αυτά που έλεγε ο Γλέζος, ότι δε χρειάζονται οι επίσημοι και άλλα τέτοια αιρετικά. Ποιος είναι αυτός ο Γλέζος και τι ξέρει από αντίσταση; Δεν είναι καν ο Γκλέτσος, ο γνωστός αντιστασιακός δήμαρχος.
Και βέβαια χρειάζονται οι επίσημοι. Ένα τέτοιο επετειακό γεγονός πρέπει να έχει επισημότητα και λαμπρότητα. Και τα παιδιά μας, ταπεινά και με ευλάβεια να στέφουν το βλέμμα τους σ’ αυτούς που τόσα τους χρωστάμε (και με χαρά πληρώνουμε) και να τους κάνουν και ρεβεράντζες άμα χρειαστεί. Λίγος σεβασμός στους θεσμούς δε βλάπτει, βρε αλήτες. Τι συμπεριφορά ήταν αυτή με τον Παπούλια; Εντάξει, θα μου πείτε πληρώνουμε μια αντίκα που πήραμε από το γιουσουρούμ για να διακοσμήσει το προεδρικό μέγαρο, όσο θα την πληρώναμε άμα την παίρναμε από το Κρίστις. Αλλά δεν παύει να είναι θεσμός ιερός.
Όμως, συμφορά μας, η νεολαία έχει εκτροχιαστεί. Στέφουν αλλού τα κεφάλια τους, τα παλιόπαιδα. Δε σέβονται ούτε την υπουργό που πασχίζει για αυτά. Για να έχουν τη μόρφωση που τους αξίζει. Χώρια αυτή η χειρονομία, η μούντζα, που τόλμησαν να ρίξουν προς την εξέδρα.
Κάτι τέτοια βλέπω και μετανιώνω που δεν έγινα εκπαιδευτικός. Αν μη τι άλλο, θα τους είχα μάθει τη σωστή χειρονομία: Το κωλοδάχτυλο.

Νάντια Κατσαρού

Από το tsantiri.gr