Διήμερη απεργία ξημερώνει και μάλιστα μια απεργία, που όλα δείχνουν πως θα έχει μεγάλα ποσοστά συμμετοχής σε σχέση με τις προηγούμενες του 2011. Το διήμερο που έρχεται θα γίνουν πολλά που θα κρίνουν την "επόμενη μέρα", για το λαό και την κυβέρνηση...
Στην Καρδίτσα, σήμερα Τετάρτη 19 Οκτωβρίου, έχουν ανακοινωθεί τρεις απεργιακές συγκεντρώσεις: Η "επίσημη" των εργατοπατέρων του Εργατικού Κέντρου και της τοπικής ΑΔΕΔΥ που θα γίνει στην πλατεία Δικαστηρίων (αποφάσισαν να βγουν από την αίθουσα του Εργατικού - για να δούμε πόσους θα μαζέψουν πέρα από τους εαυτούς τους...). Η άλλη συγκέντρωση είναι στην κεντρική πλατεία από την Πρωτοβουλία Εργαζομένων του νομού, τους εκπαιδευτικούς, κινήματα και πρωτοβάθμια σωματεία. Τέλος, στο γνωστό μέρος της κεντρικής πλατείας, θα συγκεντρωθεί το "γνωστό" ΠΑΜΕ, περιχαρακωμένο όπως πάντα (σαν τον ψωριάρη...). Δικαίωμά τους...
Ο γνωστός "κόκκινος" εργατοπατέρας κ. Βασίλης Κρανιάς, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε την Τρίτη (υπογράφει ως μέλος του Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας!!) γράφει μεταξύ άλλων: "Το φόρτωμα της ζημιάς στο λαό το έχει αναλάβει εργολαβικά η ελληνική κυβέρνηση του παΣΟΚ με την βοήθεια της ΝΔ, του ΛΑΟΣ, του ΣΥΝ και των άλλων αστικών αποκομμάτων..."
Αιδώς!... γελοίοι!!!
Ολόκληρο το περισπούδαστο άρθρο του κ. Κρανιά παρακάτω:
Κρανιάς: "Είναι η ώρα να αποφασίσεις, με ποιόν θα πας και ποιόν θ’ αφήσεις …"
Με το πολυνομοσχέδιο που έφεραν στη Βουλή οι ντόπιοι πλουτοκράτες, (''δια χειρός" της υπαλλήλου τους κυβέρνησης του "σοσιαληστικού" παΣΟΚ) βουλιάζουν πιο βαθιά στη φτώχεια εκατομμύρια λαού, ενώ ταυτόχρονα σε συνεργασία με το ξένο κεφάλαιο παζαρεύουν για το χρέος με σκοπό να προστατέψουν τα συμφέροντά τους.
Τα παζάρια και, τα όποια, μαχαιρώματα γίνονται για το ποιος θα χάσει λιγότερα από τους τραπεζικούς ομίλους και τις πολυεθνικές τους και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ήδη αναζητούν τρόπους για την ενίσχυση των τραπεζών από τη μια μεριά και το φόρτωμα της ζημιάς στο λαό από την άλλη. Γι’ αυτό και το κούρεμα του χρέους (που στην αρχή το διέψευδαν μετά μανίας) έρχεται συνοδευόμενο από καταιγίδα αντιλαϊκών μέτρων, που στέλνουν σε μόνιμη χρεοκοπία, εργαζόμενους, αγρότες, μικροεπαγγελματίες, συνταξιούχους.
, που (όπως και ο ΛΑΟΣ), όλα ‘’προήλθαν’’ από άλλα μεγαλύτερα κόμματα και έχουν αποστολή αναχώματος ή συμπληρώματος σε περίπτωση που η λαϊκή οργή ξεφύγει από το μαντρί του δικομματισμού. (Υπογραμμίζω το ελληνική γιατί κάποιοι αγουροξυπνημένοι λένε ότι είναι κυβέρνηση της τρόικα. Η αλήθεια είναι ότι και οι δυο είναι σφογγοκωλάριοι της πλουτοκρατίας).
Το να περιγράψει κανείς τα μέτρα που παίρνονται και τις συνέπειες για το λαό, είναι περιττό, δεν υπάρχει λαϊκός άνθρωπος που να μην έχει συνέπειες από τα μέχρι τώρα μέτρα, ή να μην ξέρει τι τον περιμένει από δω και πέρα. Η λίστα των μέτρων είναι ανοιχτή και κάθε μέρα γίνονται προσθήκες στο πολυνομοσχέδιο και θα γίνονται μέχρι και τη στιγμή της ψήφισής του, με διαδικασίες εξπρές, αν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, με την πάλη τους δεν καθορίσουν τις εξελίξεις. Μόνο ο λαός μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις, να ανατρέψει την κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας και να ανοίξει το δρόμο για αλλαγές που να υπηρετούν το δικό του συμφέρον.
Οι ‘’λεονταρισμοί’’ κάποιων βουλευτών του παΣΟΚ, που τάχα διαφωνούν με τα μέτρα που ψηφίζουν (τελικά) είναι για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων τους (κυρίως) και είναι και καραγκιοζιλίκια γιατί δεν πιάνουν ούτε και στους πιο αφελείς απ’ αυτούς. Το κάνουν όμως και για να τους τάξουν και καμιά καρέκλα καλύτερη από αυτή που έχουν.
Ο Σαμαράς και η ΝΔ συνολικά, χοροπηδάει σαν ‘’κουκουτσέλος’’ για να μας πείσει ότι πολεμάει τάχα το παΣΟΚ, αλλά δεν κρύβεται πλέον η απόλυτη συμφωνία τους με τα μέτρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είπε ούτε μια λέξη για τα φορολογικά μέτρα σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων, για τη σφαγή των μισθών, την εργασιακή εφεδρεία και τις απολύσεις στο Δημόσιο. Απεναντίας διαβεβαίωσε τους δανειστές ότι μια κυβέρνηση της ΝΔ με νωπή λαϊκή εντολή μπορεί να περάσει πιο εύκολα τα βάρβαρα μέτρα. Είπε ακριβώς: «Οι δανειστές μας δεν θέλουν αλλαγή των στόχων της πολιτικής. Αλλά ούτε εμείς θέλουμε να αλλάξουμε τους στόχους της πολιτικής. Θέλουμε να αλλάξουμε τους τρόπους, ακριβώς για να επιτύχουμε τους στόχους». Δηλαδή τους ζητάει να τον κάνουν πρωθυπουργό για να μας λιανίσει καλύτερα από το Γιωργάκη (αυτόν που χαζό τον ανέβαζαν – χαζό τον κατέβαζαν ακόμα και οι παΣΟΚοι, το θυμάστε;). Ακόμα και οι ψηφοφόροι της ΝΔ σήμερα ομολογούν ότι γενικά έχει την ίδια πολιτική με το παΣΟΚ, άσε που πρόσφατα κιόλας ψήφισε και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου.
Ο ΛΑΟΣ, γνήσιο λαϊκίστικο κατασκεύασμα της πλουτοκρατίας ξιφουλκεί κατά των μέτρων που ψήφισε (με το μνημόνιο και ένα σωρό άλλους νόμους), κατά του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, κατά του παΣΟΚ και της ΝΔ, θέλοντας να μας ξεγελάσει για να ‘’μεγαλώσει’’ τα ποσοστά του και να πάρει μερίδιο στην πολυκατοικία (δεν τον απασχολεί αν θα είναι μπλέ ή πράσινη !). Αλήθεια όταν μεγάλωνε το χρέος, όταν μοιράζονταν δισεκατομμύρια στα λαμόγια της πλουτοκρατίας, οι του ΛΑΟΣ σε ποια κόμματα ήταν; Δεν ήταν σε αυτά που κυβερνούσαν και ανέβαζαν το χρέος ξεζουμίζοντας το λαό; Γιατί σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν ότι διαφωνούν με τα μέτρα, με την ουσία των αλλαγών που γίνονται; Έχουν την εντύπωση ότι τους πιστεύει κανείς;
Απ’ τη μεριά του συνδικαλιστικού κινήματος, η εργατική αριστοκρατία, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, το εξαφανισμένο, το ανύπαρκτο Εργατικό Κέντρο με την πληθώρα των εικονικών σωματείων του, το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ, έχουν σημάνει υποχώρηση ανοιχτά. Για τα μάτια του κόσμου και όταν τους παίρνουν ‘’σβάρνα’’ οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αποφασίζουν από καμιά σποραδική απεργία, ενώ βράζει ο τόπος κυριολεκτικά από την οργή και αγανάκτηση του κόσμου.
Όλοι αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, έχουν αποστολή, όλοι τους εκμεταλλεύονται το λαό, ένα λαό που προσπαθούν να το έχουν στο χέρι με τα ρουσφέτια και τους εκβιασμούς για να περνάει ανώδυνα η πολιτική των αφεντικών τους. Τώρα όμως για τα λαϊκά στρώματα δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για αυταπάτες. Τα μέτρα θα είναι ασταμάτητα μέχρι να μην υπάρχει ούτε το φαί της ημέρας για μας και τα παιδιά μας, μέχρι να γίνουμε σκλάβοι που θα μας παίρνουν για δουλειά που και πού, για όσο δεν θα λυγίζουν τα πόδια μας από την πείνα, για όσο διάστημα θέλουν (ήδη σαρώνουν οι συμβάσεις μιας ημέρας !!!) και στο τέλος θα μας πετάνε σαν άδειο τσουβάλι.
Τα πράγματα τώρα πλέον είναι απλά: Το μαχαίρι χτυπάει απ’ ευθείας στο κόκαλο γιατί δεν έμεινε καθόλου κρέας και ήρθε η ώρα να αποφασίσει ο καθένας με ποιον θα πάει και ποιον θ' αφήσει. Να σηκωθεί όλος ο εργαζόμενος κόσμος απ’ τον καναπέ που κάθεται αδιάφορος και να ακολουθήσει αυτούς που του είπαν την αλήθεια, αυτούς που κάθε μέρα συγκρούονται με την εργοδοσία, με το κεφάλαιο και τους υπηρέτες του μέσα στους χώρους δουλειάς αλλά και στους δρόμους, να μπει στη μάχη μαζί με τις ταξικές δυνάμεις, με το ΠΑΜΕ του αγώνα και της σύγκρουσης με τα μεγάλα συμφέροντα. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ !
Τώρα που όλοι οι υπηρέτες της πλουτοκρατίας μας λένε να κάνουμε θυσίες, τώρα που όλοι διατάσσουν να βάλουμε τα κεφάλια μέσα, εμείς λέμε: ψηλά το κεφάλι, δεν ανεχόμαστε την ακρίβεια, την ανεργία, τους μισθούς πείνας, την περιστολή των ελευθεριών, τις χαμηλές συντάξεις, την ανασφάλεια, την ηττοπάθεια … να παλέψουμε και να νικήσουμε !!! Τέρμα η ανοχή σε ότι μας καταπιέζει. Ο «αδιάκοπτος» αγώνας απαιτεί το κεφάλι ψηλά, τον κόσμο στην απεργία, στους δρόμους, στις συγκεντρώσεις του ταξικού κινήματος !
Από μικροί ξέρουμε όλοι ότι αγώνας σημαίνει πρώτα και κύρια αντιπαράθεση με τον δυνάστη, τον καταπιεστή, με την εργοδοσία, τον εκμεταλλευτή του ιδρώτα μας, αγώνας σημαίνει θυσίες για να γευόμαστε σαν τάξη αυτό που παράγουμε και μας το κλέβουν. Το μεροκάματο μιας απεργίας, το ξενύχτι της περιφρούρησης της απεργίας είναι μια θυσία που τρέφει τον αγώνα για να μη χάσουμε ότι έχουμε, για να κερδίσουμε ότι μας ανήκει. Σε τελευταία ανάλυση ποια αξία έχουν ένα, δύο ή τρία μεροκάματα μπροστά σε όσα μας πήραν και σε όσα θα μας πάρουν ακόμα, αν συνεχίσουμε την μοιρολατρία και το συμβιβασμό;
Είναι ντροπή λοιπόν, για εργαζόμενους, για πρώην ή νυν συνδικαλιστές, να κρύβονται πίσω από δικαιολογίες για ένα μεροκάματο, όταν πλέον το μεροκάματο και ο μισθός τους δε φτάνει για να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, όταν κάθε μέρα που περνάει βρίσκονται πιο κοντά στην απόλυση και την ανεργία με ότι αυτό συνεπάγεται ! Είναι απαξιωτικό για τον κάθε εργαζόμενο που νιώθει στο πετσί του την άγρια εκμετάλλευση, που πληρώνει απανωτά χαράτσια, που έχει ξεχάσει πια τι θα πει ωράριο, που πληρώνει για την περίθαλψή του, που δίνει ολόκληρες περιουσίες για να μάθουν γράμματα τα παιδιά του, να διστάζει να θυσιάσει ένα μεροκάματο για να διεκδικήσει τη ζωή που του κλέβουν.
Είναι προδοσία της τάξης μας η υποχώρηση μπροστά στις όποιες δυσκολίες έχει ο αγώνας. Ποτέ δεν κερδήθηκε κάτι χωρίς αγώνα και θυσίες. Ο καθένας πρέπει να έχει στο μυαλό του ότι το θεριό θα φάει πρώτα τον κιοτή, τον φοβισμένο και υποταγμένο, αυτόν που έχει λυγίσει και σκύψει το κεφάλι !
Μια μόνο επιλογή έχουμε: κατεβαίνουμε στην απεργία την Τετάρτη 19 και την Πέμπτη 20 του μήνα με το κεφάλι ψηλά, παίρνουμε μέρος στις καταλήψεις, ξεκόβουμε μια και καλή από τα ξεπουλημένα εργοδοτικά και κυβερνητικά συνδικάτα, τους αφήνουμε μόνους, συστρατευόμαστε με τις ταξικές δυνάμεις, συμμετέχουμε στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ την Τετάρτη στις 10:30 το πρωί στην Κεντρική Πλατεία της Καρδίτσας !
Βασίλης Κρανιάς, μέλος του Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου