Ότι θα ζούσε ο Σαμαράς το δράμα των παλιών κομμουνιστών, ταλανιζόμενος από το δίλημμα «υπογράφω ή όχι τη δήλωση μετανοίας» δεν το περίμενα ποτέ. Να υπογράψει και να φύγει από την εξορία και την απομόνωση της ευρωπαϊκής δεξιάς ή να μείνει σταθερός στην εικόνα μιας δεξιάς που δεν ξέρει τι ποιεί η αριστερά της; Δεξιά είναι και αυτή, αλλά όπως μπαίνεις στη Συγγρού, η οποία βγαίνοντας γίνεται αριστερά.Αφού έζησε το πανελλήνιο το δράμα Σαμαρά, αφού ακούσθηκαν τα μύρια όσα υπαινικτικά για το ότι δεν πρόσεχε πού έβαζε όλα τα άλλα, ο πρόεδρος βρήκε τη λύση. Σολομώντεια. Να στείλει μια επιστολή καλής θέλησης στους ενδιαφερόμενους, αλλά να μην υπογράψει καμιά άλλη. Ο Σολομώντας βέβαια την εποχή εκείνη δεν είχε σύμβουλο τον Μιχελάκη και ούτε είχε από κάτω κόσμο να τον μουτζώνει. Έτσι την γλύτωσε και πέρασε και στην Ιστορία.
Με τον Σαμαρά είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Αν θεωρεί πως η ανταγωνιστικότητά του με το άλλο κόμμα της πολυκατοικίας πρέπει να εξελιχθεί σε διαγωνισμό κωλοτούμπας με τον Καρατζαφέρη είναι άλλο θέμα. Αν όμως θεωρεί πως έχει υποχρέωση απέναντι σε αυτό που λέγεται πολιτική δέσμευση, ας κάνει ανοιχτά τις πολιτικές του παραδοχές. Γιατί μπορεί η υπογραφή να συγκρίνεται με κάτι άλλο σε ό,τι αφορά την προσοχή που πρέπει να υποδεικνύει κάποιος, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπορούμε να ουρούμε όπου είναι να υπογράψουμε συμβόλαια τιμής. Έστω και πολιτικά.
ΕΚΔΟΡΟΣΦΑΓΕΑΣ
Από το ΚΟΥΤΙ της ΠΑΝΔΩΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου